De laatste vlinder

Zij was de laatste vlinder
zo kwetsbaar
en zo teer
dat besefte ze heel goed

Zij was de laatste vlinder
zo klein
en zo bang
dus ontbrak het haar aan moed

Zij was de laatste vlinder
zo stil
en zo alleen
dat zij bleef zitten waar zij zat

Zij was de laatste vlinder
zo teder
en fragiel
dat ze zichzelf bijna vergat

Het besef van kwetsbaarheid
bang dat haar vleugels zouden breken
van de zware last
waaronder anderen waren bezweken
deed haar verstarren op de tak
waar zij was neergestreken

Zij was de laatste vlinder
daar zat ze dan
ineengedoken, kwetsbaar, klein
ze besefte zelf heel goed
dat als zij er niet meer was
de wereld minder mooi zou zijn

En met haar laatste kracht
gaf ze zich over aan de wind
gaf uiting aan haar pijn

De vleugels dapper uitgespreid
werd zij meegevoerd
zo teder, zo kwetsbaar en zo klein

De verstarring overstegen
liet ze zich drijven op de wind
en voelde voor de eerste keer hoe het is
een vrij vlindertje te zijn